Haftalarında Mürekkep

Sen, küçük ihtiyar,
Ömrünün etrafý bulutlarla kaplý.

Aklýndan bile geçirme, boþver...
Düþünme gönlün kimde saklý,
Senin gönlün seyahat sever,
Benim denizim tek sahile vurmuþ...
Dalgalarýyla kanayan kan gölüne,
Gelgitleriyle aðlayan gözyaþlarýna.
Yaðmur yaðýyor bulutlarýn üstüne,
Bulutlar ise benim üstüme.
Bir sahilde...
Hangi sahilde?

Kendini izle kamarandan,
Kaðýtlardan,
Onlardan...
Canýný yak kendine sormadan...
Seversin canýn yanmýþ gibi gülmeyi,
Acýsa da acýmadý deyip acýdýðýný bilmeyi.
Oysa aslýnda býçak dayanmamýþtýr sýrtýna,
Býçak dayanýnca aðlarsýn,
Þimdi dökme gözyaþý boþuna.

Bilmiyorum, bilmediðini...
Bilemiyorum, bilemediðimi.
Haftalar mürekkepten akar,
Akar kaðýttan yere düþer damlasý,
Yalanlara ölür, kalmaz anýsý.
Yakar, susar, unutur...
Þaþmaz hiç yaþýn yaþý...

Yiðit Gümüþ
Sosyal Medyada Paylaşın: