Camlarý buðlu trenin dýþýndan, Sis bana bakarken. Yanýmdaki saðýr adam, Yarým gözüyle beni dinlerken... Mutluluk yine sendin.
Kasti mesafelerden, Þahsi davasý olan bülbül, Katli fermanmýþcasýna öterken, Caný çýkarken... Mutluluk yine sendin.
Gecenin bir köründen selam veren, Kalemlerin aðlattýðý, Gözleri yaþlý, Ve bir o kadar yaþlý mum erirken... Mutluluk yine sendin.
Masumiyet müzesinden, Tertemiz olan kýþýn, Tam ortasýnda ellerim açýkken. Soðuktan titreyemezken, Mutluluk yine sendin.
Kadim adýmlarýmdan, Karanlýkta göremeyen gül gibi. Laflarýmý aðzýma geri teperken, Kimse kendi felâketinde ölmezken. Mutluluk yine sendin.
Rüzgarýndan toz olup uçamazken, Kuþlara selam verip ötemezken, Kim var kim yok göremezken Ve dahi nicesinde... Mutluluk yine, yine sendin. Týpký yarýn, haftaya ve seneye olacaðýn gibi
Yiðit Gümüþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
YigitGumus28090 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.