BİR ŞİİR HİKAYESİ

Gönül içlenir de, aðlar kalemim
Dökülür dilimden gam taneleri
Þiir olur düþer, gözden elemim
Dizilir kaðýda cam taneleri.

Kanatýr derinden yaralarýmý
Akar yüreðimden mürekkep olur.
Hatýrlatýr okul sýralarýmý
Hayatým bitmeyen bir mektep olur.

Bir taþýn üstünde görür aðlarým
Toprak zerresinde tohum yeþermiþ
Dolar bulutlarým yaðar, çaðlarým
Mevlâ’m dileyince taþa da vermiþ.

Ruhum buz tutarken þems’in içinde
Daðlarý kovalar gönül yangýným.
Yutarým huzuru bir tek içimde
Ben hüzünden yana daha zenginim.

Gönlüme gam düþer, uçuþur harfler
Tuttuðumu sýra sýra dizerim.
Sonunda noktanýn olunca zafer
Söz daðarcýðýný toplar, büzerim.

Sükut altýn derler, çok söz nâfile
Hicranî kýsa kes, kapat defteri
Doðru yöne gitmez bil her kafile
Hak yolunda dökmek gerekir teri.

Nuriye Akyol
5/9/2024

Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: