BORÇLUYUM

Dün kendimle konuþtum,
geçen yýllarý anlattým, hayat mücadelemi
çizgileri gösterdim yüzümde
evimi gösterdim, eþyalarýmý, arabamý...
telefon defterimi açtým,dostlarýmý anlattým
paylaþtým albümümle onlarca tatilin anýlarýný

boþa geçmedi hayatým dedim kendime
bana borcum yok artýk,
yaþadýðým günlerin hakkýný verdim

Sonra o aldý sözü,
hayatýn bir savaþtý, mücadele ettin kendinle
hani barýþ nerede?
zamanýn kýrbaç izleri var yüzünde
yaþanmýþlýk yok gözlerinin ferinde
hapsetmiþsin kendini evine.
hangi hayaline götürür seni araban,
kaybedilen yýllarýn sesi gelir mi telefondan
sarýlýp uyuyabilir misin birkaç resimle
teselli eden denizin sesini duymadan.

tutmadýn bir düþenin elinden
koklamadýn hiç topraðý
aç bir çocuðun gözlerinden bakmadýn dünyaya
esen rüzgarda savrulmadýn bir tohumla

Bana borcun yok yine de
borcun kendi ömrüne
Sosyal Medyada Paylaşın: