G E R İ Y E K A L A N

Ölümüne yaþýyorum,
Yorgunum, gülüyorum.
Sessizlikler büyüyor,
Sensizlik oluyor sonra.

-Sevdiðini biliyorum

Ýçim daðlanýyor senleyken
Gözlerin mutluluðum kadar uzak
Ve sen yanlýzlýk kadar yakýnsýn bana

- Sevmeyi biliyorum

Yaþamýþlýk var iþin ucunda
Ve yaþanmýþlýk
Bir ak güvercin takýlmýþ
Dikenli tele

- aramýzdaki

Ne koyup gidebiliyorum onu
Ne el veriyorsun kurtarmaya
Kuþun kanadýndan al yaþam süzülüyor

- Kuþ gülüyor

-Sevgimi koyup gitmeye yürek elvermiyor

O yaþamlardan her birinde
Sensizliði yaþýyorum

iþte

öylesine.........

Sosyal Medyada Paylaşın: