Koca dünya dönüyor da, Sen hâlâ o köþede mi oturuyorsun be abicim? Ev, iþ, kahve köþesi, Akþam da ayný terlikler ayaðýnda. Bir gün kalkýp "Ne iþim var burada?" dedin mi hiç? Oysa zaman durmuyor, Senin inadýna hep dönüyor be!
Sabah kahvesiyle dertleþen yalnýz amca, Bir sigara daha yakmýþ, Düþleri duman kadar uçucu, Ama boþ ver, o mutlu! Çünkü dünya dönüyor ya hani, Belki bu sefer onun için döner! Bu da onun en büyük hayali.
Düþünsene, yýldýzlar bile yorulmuþ bizden, Gökyüzünde kafa buluyorlar, Sen ise hâlâ ayný masada, Çay bardaðýnýn dibinde þekeri ararken, Bulamadýðýn sanki sadece þekermiþ gibi, Halbuki kaybolan hep senmiþsin be abicim!
Dünyanýn derdi mi çok? Yoksa sen mi abartýyorsun? Bir kere de býrak, dünya dönsün, sen de onunla dön be! Ama yavaþ, öyle çok acele etme, Zaten bu hayat denen yolculukta, Hep ayný yerde buluyor insan kendini sonunda: Eski bir koltukta, o terlikler ayaðýnda! Son durak hep ayný , koþsan da koþmasan da!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.