EY YOLCU! (33)

Mutlulukla sona eren bir yaþam,
çok keyifli bir akþam;
Alýnteriye çalýþýp-kazanmýþýz,
gereksinmelerin hepsini almýþýz,
elimizdeki alýþ-veriþ torbalarý týka-basa dolu,
huzurla tutmuþuz yolu.

Yorgunuz ama,
“Yarýný düþünmek” diye bir sorunumuz yok,
karnýmýz tok,
ailemize ve kendimize
gurur veren bir onurla
gidiyoruz evimize.

“Giyim, eðitim, saðlýklý beslenme,
spor, kültür, eðlence”
denen
ve “kira, elektrik, çocuklarýn geleceði, ýsýtma
tatil yapma, otomobilimiz, yurtdýþýna çýkma..."
Gibi tüm gereksinmeler çýktýktan sonra,
hatta ve hatta ileride ev sahibi olma özlemimiz
buna da dahil edildiðinde bile,
gelirimizden arta kalan yüklü bir birikimimiz,
-bankadaki tasarruf hesabýmýz diyebiliriz-
ki buda ailemin yarýn garantisi
vede hastalýkta-sýhhat, yaþlýlýkta-huzur güvencesi.

Peki ama neden
bu Dahi’yi yeniden seçmeyeyim ben?

(*) Giden bir yolcuya yazýlmýþ olan EY YOLCU! þiir dizelerinin; Sayýn Necmettin Halil Doðan’a ait DUR YOLCU(=asýl adý BÝR YOLCUYA) olan þiiri ile uzaktan-yakýndan hiçbir akrabalýðý yoktur. Güncel olmasý nedeniyle yinede okumanýzý öneririm.

Sosyal Medyada Paylaşın: