AŞK GİDERKEN

Aþk giderken,
parmak ucunda yürür.

Ayak bileklerine usulca dokunan
satenin sesiyle gider.

Ey aþk,
omzundan tutup
çevirsem yüzünü,
avcuma alsam ellerini,
gözlerime sýðdýrsam yüreðimi…
Terk eder mi adýmlarýn
bu terk ediþi?

Sen
Tenime küsmüþ bir güneþ,
kasýp kavuran bir esmerlik,
gözlerime yaðmurlar hediye eden bir gökyüzü
ve sen
vakur bir Ýstanbul manzarasý…

Aþk,
gideceksen,
hepsini sil!

Çünkü ben,

periþan yalnýzlýðýmýn
sana meyletmiþ bir mahkumuyum.

22-23.02.2007/ Ýzmir





Sosyal Medyada Paylaşın: