bu saatler uykuya dönük bütün yüzler bir ben ýþýðýna pervane bir ben uykusuz hayaller büyütüyor gönül yurdumun çocuk nefesi seni büyütüyor yüreðini ellerini gözlerini dilek ýsmarladýðým aynalar büyütüyor sözlerini
iki kirpiðimin arasýnda kuruluyor aþk duraðýn suyun ýþýðýn rengi gözlerin hani o açýlýnca yemyeþil göl þipþirin huzur dolu bir vadi yaþama boyanan koskoca deniz ve gözlerin sadece bana bakan yalnýzca bize bakan bir tekçe ikimiz
bugün burda solgun her renk her kapý her pencere örtük neden senim ben neden sensizim kocaman bulvarlarda aþkla yürüyorum oysa ikilem her þey derin sorular aklýmýn sarmalýnda
bu kent bir anda yerle bir oluyor sensizliðin en her yanýnda çöküyor yer kýrýlýp daðýlýyor koca bulvarlar toplanmayan bir þiir çaresizliði