ÖLÜ BİR KUŞUN VASİYETİDİR BU ŞİİR...

Ölü bir kuþun vasiyetidir kalemden damlayan.
Kaile alýnmadý mý zaman ve insan
Ýsyan eden münafýk gölge
Ýbrazý ömrün sukut dilerken içimde
Solmaya yüz tutmuþ öfke

Ögelerine ayýrýyorum hayatý
Tutanaksýz bir özne
Tutumlu bir özlem
Seyrine doyamadýðým âlem
Ýnhisarýnda göðün
Boncuk boncuk terleyen külün
Ýzdihamýnda gülen

Yüzüme örttüðümdür hem þiir
Bir kavis
Bir þerit
Uzamý hayatýn
Dillere destan bir düðün
Elbet öykündüðüm deðilken de ölüm
Hüznümün fýsýltýsý
Sözcüklerin de yankýsý

Yarasý büyüyen günbegün
Yamasý ve renkli iki yakasý
Þifresi kayýp bir mizaç
Þivesi iken de sarmalýnda düþlerin
Düþmeye gör, ey, sen insanoðlu
Bir kuþun daðarcýðýnda saklý iken huþu
Ve iþte yeknesak bir özlemde saklý tutku

Aþk kanatan
Özlem kanýlan
Öznesi ölü kuþun
Bir þiire rahmet okuyan
Beylik nazý sevdanýn
Kanadý kýrýlan her gün her kuþ her sanrý
Oluþumlarýn baþþehrinde saklý acý

Ýçine sokasý bir hayal iken meddücezri
Kanatlarýnda saklý benekler
Serpilesi bir özlemle nasýl da diker
Söküklerini þair
Bazen bir þehir
Bazen bir nehir
Ekimin güncesinden sýzan her þiir

Gün bu günmüþ meðer
Asasý kýrýk derviþin dizlerinde kalmadý kadar güç
Güç bela sevenlerin rüküþ düþleri
Oysaki yalýn ve yaman bir düþtür
Þairin kendine özlemi…


Sosyal Medyada Paylaşın: