Ne Dersin

Aydýnlansýn zihnim,
Hiçbir kuytu köþe kalmayýncaya dek.
Aklýmýn ýþýðý yol göstersin bedenime,
Ruhum bronzlaþsýn altýn gibi,
Ayný güneþin ýþýðýnda.
Belki o zaman daha çok yaþar,
Daha az üzülürüm.
Yaþayamamaktan mustarip halim silinir zamandan,
Nasibimdekine razý olurum belki o zaman.
Düþünmenin rehavetine býrakýrým fikirlerimi.

Hayallerim,
Peþinde koþtuðum at arabasý gibi,
Çocukluðumdan kalma hani.
Ha yetiþtim ha yetiþeceðim,
Kamçýlý sahibi oldukça sinirli,
Görünmemeye çalýþýyorum bir yandan da,
Fark etmez belki beni hayat, hayallerime koþarken,
Belki kamçýsýný þaklatmaz sýrtýmda,
Belki acý içinde bakmam hayallerimin peþinden bu kez.

Umutla nefes alýyor,
Umut yiyip, umut içiyorum,
Her gece umutla uyuyor,
Her sabah umutla uyanýyorum.
Ekmeðim, aþým, kardeþim,
Sýðýndýðým, sakladýðým, kýyamadýðým
Her þeyim umut.

Ellerim soðuk,
Ardým karanlýk.
Aklýmýn ýþýðýna dönmüþ bedenim,
Gözlerim ruhumun parlaklýðýndan kamaþmýþ.
Zorlasam birkaç kelime muhakkak dökülür,
Dudaklarýmýn arasýndan.
Susmayý seçiyorum oysa
Dinlemeyi ve dinlenmeyi.

Ne dersin,
Dinlenebilir mi ruhum hayallerimin hoþluðunda?

Sosyal Medyada Paylaşın: