İKİMİZ KALDIK…
Neyim kaldý bilmiyorum,
Ne bahardan, ne de yazdan,
Bir tek ikimiz kaldýk sonbahardan,
Hem sarardýk, hem de solduk,
Deli rüzgarlar esti gecelerimize,
Bir oyana, bir bu yana sallandýk,
Yaðmurlar yaðdý, saðanak saðanak,
Gök yarýldý boþaldý sanki üzerimize,
Sel oldu aktý, doldu taþtý gözlerimiz,
Sen orada, ben burada aðladýk.
Sýmsýký tutunduk, býrakmadýk,
Hiç kopmadýk, kopamadýk.
Karlar yaðdý, daðýmýzýn eteklerine,
Ayaz düþtü, buz tuttu geceler,
Sen orada üþüdün, ben burada,
Uzaktan sarýldýk birbirimize,
Ayrý kaldýk, düþtük kara topraða,
Dayanamadýk koptuk,
Savrulup gittik dört bir yana,
Ne sen bana, ne de ben sana kavuþabildik,
Bir sevda türküsü yazdýk seninle,
Hem aðladýk, hem de okuduk,
Vuslat artýk mahþere dedik,
Adýný sen ve ben koyduk,
Sen ve ben sevdiðim,
Sen ve ben…
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.