Beþikte sallanýrken hoþ bir han sanýyordum
Yüreklerin acýyý tattýðý yermiþ dünya
Anadan her doðaný bir insan sanýyordum
Baðrýnda çakallarýn yattýðý yermiþ dünya
Kanadýndan vururken masum kelebekleri
Tarif etmeyin bana doðadaki renkleri
Amcalarýn köylerde en NARÝN çiçekleri
Soldurup bir dereye attýðý yermiþ dünya
Varsa bilen söylesin; bu gidiþat nereye?
Nasýl hiç farketmedik, düþtük bu cendereye?
Arsýzýn palazlanýp nam saldýðý yöreye
En büyük kahpeliði ettiði yermiþ dünya
Çukuru kazýlsa da her gün sayýsýz leþin
Ne zulmün sonu geldi ne hain ne kalleþin
Sabilerin hatrýna gülümseyen güneþin
Kerhen doðup kahýrla battýðý yermiþ dünya
Dokuz evlat anasý kalmýþsa tek baþýna
Ödül vermek gerekir mutluluk sarhoþuna
Onca hýrs beyhudeymiþ, onca telaþ boþuna
Topraðýn her geleni yuttuðu yermiþ dünya
Baktým ki tüm hayaller birgün kýrýlmak için
Sormadým kaderime -bir daha- hüzün niçin
Birkaç gün konaklamak, bir kefen almak için
Gelen kullarýn mesken tuttuðu yermiþ dünya
Denizi dalgalýydý daldýðým derin dibin
Ucu nanköre çýktý uzandýðým her ipin
Anladým ki dar günde yalnýz kalan garibin
Aþýna göz yaþýný kattýðý yermiþ dünya
Yüreðinde gam yükü aðýr aksak gidene
Sýkýysa acýyýp da el vermeyi bi dene
Bir çýkar gözetmeden ele yardým edene
Dostun bile kaþýný çattýðý yermiþ dünya
El deyince sanmayýn akraba öze yakýn
Gardaþ bile el oðlu; deðilse göze yakýn
Muhtemel hinlik için açýk kapý býrakýn
Dostun dostunu bile sattýðý yermiþ dünya
Âhlarýn izi varsa her bir yamada, ekte
Aðlamak da mübahtýr -o kalbe- inlemek de...
Kutsal tüm deðerlerin budandýðý yürekte
Ayrýk otu ve kinin bittiði yermiþ dünya
Melun tahta kurulmuþ kan emiyor çetesi
Kýrýlýyor kanadým her umudun ertesi
Anne evlat katili; var mý daha ötesi?
Sevginin merhametin yittiði yermiþ dünya
Mecit Aktürk
DOST KALEMDEN ÝNCÝLER;
kýllar komuta da, öðüt ; çiðne ve de ez!
Bilmem neyin öfkesi kime bu bitmez garez.
Allah’ ýn kelâmlarý duyulmuyorken bir kez
Þeytaný duygularýn öttüðü yermiþ dünya.../ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ ....
Sonsuz Teþekkürlerimle...🌹