Hayat, çilenin mürekkebiyle lekelenmiþ bir tuval, her yeni gün daha da koyulaþýyor. Bu karanlýk, kaðýtta kalmýyor, çaðýn ruhundaki çýðlýklar, sarin gazý gibi yayýlýyor, her yeri zehirliyor.
Þovenizm darbeleri kol gezerken, hipodromlarda ceset baþý kapitalist katiller soy pazarlýyor, insan avazlarý sonrasý çýrpýnma, koma ve sýradan ölümler.
Saygý kurþun kadar ucuz, yok pahasýna nineler dedeleri tokatlýyor. Kumrular insan artýklarýyla besleniyor, kuþlar kanatlarýný uçaklara çoktan sattý, sýrma tokalý Ecrinler, masum gülsüþlü Narinler yok artýk.
Ýnsanlýk kendi yarattýðý karanlýkta kaybolurken bu sabah bir anneden umut emen çocuklar, kusursuz evrene bayrak geren yürekler gördüm.
Az ilerleyerek devam ettim. Bir kedinin baþýný okþadým, bir çoçuðun gülüþünden öptüm,yaþlý bir amcayý karþýdan karþýya geçirdim. Ve þöyle düþündüm yaþanýlasý bir yer belki de içimizdedir.
Resul Bayraktar 26.09.2024 20:34
Sosyal Medyada Paylaşın:
resul bayraktar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.