YAŞANMIŞLIK ÖRTÜSÜ

Çocukluðumuz, her gün yeniden doðup
ölüyor Aybala!
dün gece maziyi derince bir kazdým da,
Yaþamanýn yeni icat edildiði,
Dönemden kalan gülüþmelerimiz geldi aklýma.
Akþamlarý, dilimizde defineler saklayýp,
Sabahlarý mücevherler sunan,
Çocukluðumuz!
yüzlerimizde çukurlar açtýran,
neþeler saçtýran.
Kelâmýn þifa niyetine tüketildiði,
En ilkel zamandan kalan çocukluðumuz.

Ýçimizde biriken lavlarýn sýcaklýðýyla erimek
Yoktu.
Gülmek vardý gülmek,
hem de aðýz dolusu gülmek.
Dün baþladý bugün bitsinler, çarpýk iliþkiler yoktu.
Dostluk vardý dostluk!
Samimiyet vardý, netti çocuklar.

Biz ise o zaman,
Rapunzel’in zindaný kadar tutsaktýk,
Mekanda ve zamanda.
Oysa bugün, onun saçlarý kadar özgür çocuklar.
gökyüzüne baksak yeterdi, umut dolardý gözlerimize
þimdi yýldýzlara dalsalar da yýldýzlar sýðmýyor ellerine.

o zamanlar,
Hislerimizi bile ulu orta atamazdýk boþluða.
Bu zamanlar,
en sarp uçurumlar bile tehlikesiz çocuklara.
bir çaðdan kopup, baþka bir çaða sarýlýyor çocuklar.
Ne mi yapýyorum?
Ne bileyim iþte ne yapýyorum.
Kýrýk dizeler toplayýp, seriyorum gönül avluma,
Yaþanmýþlýk örtüsü alýyorum üzerime geçmiþten.
Sesleniyorum, en uzak gezegenine çocuklarýn,
kuþaklarýn harflerle deðil; rakamlarla adlandýrýldýðý
Masum dönemden sesleniyorum!

Yine mürekkep giyiniyor kalemim,
Öfkelerimi sývazlayýp avutuyorum,
Avutup sývazlýyorum öfkelerimi.
Toprak altý insanlýðýn söyleyemediklerinden bahsediyorum,
Sanýrým eski ile yeni arasýnda sýkýþýp kalýyorum,
kalýyorum
Aybala!

Seçkin kelimelerimi ufalayýp tartýyorum
Hani dedim ya maziyi kazýyorum diye
Kazýyorum da
Çocukluk, eski çaðý ayný anneden emip terk etmiþ.
toprak, örfün, adetin, çocukluðun, gençliðin
göbeðini kesip gömmüþ,
saklýyor gizlice.

Ama nafile,
Kýpkýrmýzý kanýyorum boyanmýþ gelecekte,
Baþýný okþuyorum zaman denen bilinmezin,
Ve yeni çocuklarýn.
Sonbaharda yaprak intiharý gibi düþüyorum.
Yettiðince gücüm kelimelere,
Azýk topluyorum geçmiþten geleceðe,
Kana kana anlaþýlmak istiyorum.
Dokuyorum harfleri yaþamdan,
Büyük harflerle dünü, bugünü birleþtiriyorum.
Ölümsüz þairden, þiirler peydahlýyorum.
Adýný soruyorlar bu yiðidin,
Yaþanmýþlýk örtüsü diyorum
Aybala!
Ah çocukluk, ah zaman
Büyüyor, deðiþiyor can çekiþip ölüyor
Aybala!

RESUL BAYRAKTAR
20.10.2022
15:34



Sosyal Medyada Paylaşın: