MARAŞ'IN GÖLGESİNDE

Sevmek ve ölmek arasýnda

zaman denen ölümsüz hep bin yaþýnda

ben biraz daha büyüdükçe, küçüldüm.

Ve güllerin damarlarýný boyayan esmer bir yaðmur yaðdý Maraþ’a. Bilmem kaçýncý mevsimdi kaçýncý akþam.

Kýrmýzý bir gülün solmasý gibi,

yavaþça söndü gün. Gölgeye bürünen sokaklar,

yorgun birer aþk mektubuydu.

Her damla bir veda, bir sonbahar rüzgarý.

Bu þehir,
aþkýn en hazin sözcüklerini kazýdý duvarlara. Yüreðimin her atýþýnda, bir çýðlýk daha. Kayýp aþkýn acýsý, sarmaþýk bir yara.

Ah, gülün yürek kanatan aðrýsý.

Kýrýlmýþ bir bulut gibi, saplandý hislerime.

Çiçekler mevsimlere dargýn, ben kanayan güllere.

Bu þehirde, aþkýn kokusu bile yok.

Ve ben, her geçen gün, aþkýn yokluðunda, büyüdükçe küçülüyorum.

Resul Bayraktar
07.09.2024
22:59

Sosyal Medyada Paylaşın: