Senden ayrý gubetteki günlerde Bir soðuk, bir karanlýk zindanda gibiyim Ýstanbul daðýlýyor zihnimde perde perde Þimdi yalnýz ayrýlýðýn sisleri içindeyim Artýk inancým kalmadý ne sevdaya, ne aþka Bulur mu beni huzur, çaldýðým her kapýda Ben sevgini beklerken ayrýlýða düþmüþüm Ben böyle bir ýzdýrap ne duymuþ, ne görmüþüm Ne yaðmurda ýslanýyor ne rüzgârda üþüyorum Yanýmda ol diyerek çok þey mi istiyorum Bu dört duvar bu tavan beni sýkýyor anla Bu aslaný bu kafese sýðdýramazsýn anla Bu þairi bu küçük þehirler nasýl tutsun Gelmezsen bu yalnýzlýk senin de dostun olsun.
Mehmet Nurettin ÜSTÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.