Sen gidince sessizliðin korkusu vurur beni Duvarlarda karanlýk ve solgun tablolar Yaþanmamýþ mutluluklar kemirir de beynimi Düþlerimde kaybolur siyah beyaz anýlar Zannetme çaresizim güçsüzüm bu þehirde Gözlerin sinsi sinsi giriyor gözlerime Sana seni anlatmak çaresiz bir uðraþtýr Ýkimizi ayýran bu ölümcül yaradýr Söyle aþk pazarýnda ayrýlýk satýlýr mý Söyle bu yalnýz þair bir köle yapýlýr mý Bu gönlüme kurduðun tuzaklar neyin nesi Ayrýlýðýn alev gibi yakarken bedenimi Bu evin duvarlarý,ýþýksýz avizeler Neden dönüp duruyor tavanda pencereler Isýtmýyor örtüler titreyen bedenimi Kime anlatýrým ben, þimdi küsüp gittiðini.
Mehmet Nurettin Üstün
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.