Bana ‘Seni seviyorum’ yerine ‘Annem’ derdin ya baba, Bir kez daha desene… Aðlama derdin ya küçükken, Gözyaþlarýmý silerdin. Bir daha silsene… Ýlk göz aðrýna, Biricik kýzýna kýyamazdýn. Aðlatmazdýn hiç. (Ama ben hep aðlardým.)
Sen her þeyi bilirsin. Her an aðlar oldum ben. Neden baba? Çoðu þeyi unutuyorum. Duyuyorsun ya annem ‘Sevdalý’ diyor. Eskiden olsa çok kýzardým. Þimdi neden sesim çýkmýyor baba? Neden kýzamýyorum? Hayatý severken neden ona küsüyorum?
Hadi baba, Bir kez daha ‘Annem’ de yüreði yaralý kýzýna. Çocukluðumdaki gibi sil gözyaþlarýmý. Artýk çocuk deðilsin deme bana.
Keþke çocuk olsaydým.
Lakin iyiki büyüdüm.
H.Kübra YILDIRIM Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübrayıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.