BİLMİYORUM…
Sonbahar akþamlarýnýn son demindeyim artýk.
Fýrtýna öncesi sessizlik saklý yüreðimde,
Sevdanýn hüznü sarmýþ yorgun bedenimi,
Gecenin zifiri karanlýðý çökmüþ gözlerime,
Ay saklanmýþ kara bulutlarýn ardýna,
Yýldýzlar ise çoktan küsmüþ geceme,
Þehrin unutulmuþ sokaklarýnda,
Eskimiþ kaldýrýmlarýnda yürüyorum,
Yorgun adýmlarla yavaþ yavaþ,
Baykuþun çýðlýðý yankýlanýyor gecenin karanlýðýnda,
Sessizliði delip de geçiyor feryadý,
Soðuk rüzgarlar estiriyor yüreðimde,
Üþüyorum… Çok üþüyorum,
Kýraðý düþmüþ artýk daðýmýn eteklerine,
Soðuk rüzgarlar dokunuyor tenime,
Sensizlik öyle üþütüyor ki bedenimi,
Bilmiyorum..
Hangi toprak sarar üþümüþ bedenimi,
Ya da hangi rüzgar taþýr yorgunluðumu,
Bilmiyorum ki sevdiðim…
Bilmiyorum…
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.