koþuyorum çýlgýnlar gibi
geveze bir kuþun peþinden
sýrýlsýklam aðaçlar ve çamurlu patikalardan yokuþ aþaðý
sedir aðaçlarýnýn kayýnlarýn eþliðinde
gözyaþlarý içinde
ilahi bir melodinin
eþsiz ritminde ahenkle dönüyor saatler
bulutlar oynaya oynaya zýplaya zýplaya geçiyorlar üstümden
tüm dünya’ya seslere duru bir akýþý var zihnimin
sadece renkler ve iþaretlere açýðým
kulak kesilince evrenin dili
çözülüyor
kör gözlerim saðýr kulaklarým nasýl da mutlu
önce küçücük sonra devasa resimler çiziyorum göz seyrime
muhteþem bir duygu var olmanýn verdiði
o heyecan yok mu
göründüðüm kadar deðil
anladýðým hissettiðim kadar varým
kavrayabildiðim kadar hiçim aslýnda sýnýrsýzým
bedenim ne kadar tutsak etse de ruhumu
etten bir kafeste susuz
kuyularda
zihnim evrenin kilidi
aslýnda
yürümeyi koþmayý zorlayan ayaklarýma deðil
çaresizliðim kanatlarýma olan yoksunluðuma
............
ayþe uçar
17092024
11:10