YUSUF YÜZLÜ

YUSUF YÜZLÜ

Aman Yarabbi!
Bugün bende bir tuhaflýk var,
Ýçim içime dar geliyor aklým firara durmuþ,
Gözlerime gecenin karanlýðý çökmüþ,
Kalbim feryat-figan delice atýyor.
Dur kalbim dur!
Zaman durma vakti deðil,
Uyku vaktim geldi yatma zamaným
Hayallerimi süsleyenleri göreceðim bu gece
Uyudum!
Yeþil renkli bir perde açýldý önümde,
Bir yanýnda Yusuf yüzlü erkekler
Diðer yanda Züleyhalar
Yusuf güzelliðini ahlakýndan almýþ,
Züleyha aþkýný Yusuf’tan,
Sakiler dolaþýyor endamý anlamlý
Yusuf yüzlerde gülümsemeler,
Züleyha’nýn endamýnda zarafet manalý
Durun!
Dinleyin,
Daha diyeceklerim var,
Sonra ikinci perde açýlýyor,
Kâinatýn tüm renklerine abat perdeler,
Hayatýn anlam bulduðu bir sahne,
Firavun,
Yusuf’u ambar memuru yapmýþ,
Ahlakýndan ve güzelliðinden,
Cesurca tavrýndan ve rüyalarýndan dolayý
Kurtulmuþtu Firavun kýtlýk belasýndan,
Bolluk bereket getirmiþti Yusuf’un rüyasý,
Fakat!
Sarayda fareler kol gezermiþ ama,
Ar edermiþ Yusuf’un ambarýna girmeye,
Tüm hayvanat saygý duruþunda,
Ýnsanlarýn tamamý mutlu mu mutlu,
Hem de Firavun’un ülkesinde!
Aman Yarabbi!
Ýnsan kalbi kýrýlmýyor bu ülkede,
Hiçbir yüze keder gölgesi düþmüyor,
Saygý-selam sel olmuþ akýyor,
Yusuf yüzlüler ülkesinde
Züleyha’nýn endamýnda

Ay þavký,
Yusuf’un yüzüne düþüyor,
Yýldýzlar kýskanýp, Züleyha’nýn baþýna yaðýyor
Taç oluyor Züleyha’nýn baþýnda
Yusuf dönüp bakmýyor Züleyha’ya
Arýndan
Edebinden
Ahlakýndan
Yusuf’u kurtaran arkadan yýrtýlan gömleði,
Züleyha’nýn iftirasý çýkýnca ortaya,
Zalim Firavun’un affýna mazhar oluyor.
Züleyha’nýn aþký içinde alev olup yanýyor.
Ama;
Yusuf bu.
Dönüp bakmýyor bile.
Arýndan ve ahlakýndan dolayý.
Yusuf yüzlüler ülkesinde.
Züleyha tahtýnda âþka mahkum bir kraliçe.
Firavun zalim!
Kötülükler bu ülkede,
Yusuf’un ahlakýyla bir dönem
Bir dönem olsa da yýkýlýyor.
Üçüncü perde;
Kâinatýn rengiyle süslenmiþ,
Týpký Yusuf’un tutsak olduðu,
Züleyha’nýn aþkýna benzer bir aþk,
Ülkede kol geziyor,
Tüm Yusuf yüzlerde,
Sanki Züleyha zarafetinde,
Yok;
Kýskançlýk yok, barýþ ve huzur var,
Kavga yok, savaþ yok,
Barut kokmuyor topraklarda
Masumlar ölmüyor.
Yargý önünde bile adalet
Doðru sözle buluþuyor,
Suçlu ettiðini biçiyor,
Adalet terazisi;
Tam, eksiksiz tartýyor,
Eþitlik;
Herkes eþit haklara sahip,
Fukaralýk yok,
Yandaþa kýyak yok
Kodamana kayýk ta yok,
Çaðrý;
Bir çaðrý kulaðýma sesleniyor,
Tan vakti gelmiþ,
Ýmam ezana durmuþ,
Yanýk yanýk ezan okuyor,
Uyandým!
Düþündüm bir an.
Uykuya devam mý etsem,
Kirlenmiþ dünyaya selam mý versem,
Bu rüyayý asla göremem ki,
Ne yapsam acaba?











Sosyal Medyada Paylaşın: