Hazan sarýsý sokaklar, Yapraklar savrulur usulca Bir sonbahar türküsü, Göðsüme ince bir sýzý, Birden düþer sessizce..
Kim bilir hangi rüzgâr, Hangi yalnýz sokak lambasý Gizler sonbaharýn hüznünü? Her adýmda biraz daha eksilirim, Düþer peþimden yapraklar, Ah, kalbim hüzünlenir, Her zaman bu mevsim gelince.
Ne bir kuþ sesi kalýr geriye, Ne bir çocuk kahkahasý, Yalnýzca hazan… Yavaþça iner üstüme, Bir aðýt gibi sarar beni, Sarar da susar…
Sarý, turuncu bir melankoli, Gözlerimde döner, Tutunamam hiçbir renge Hiçbir gidiþe, Her þey hazan kokar. Ve ben, ve ben….
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Güvener Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.