Can verip de canlara yâr ettiðin
Kulunu çok kýran oldu Yâ Rabbi
Nazargâha eþsiz diyar ettiðin
Gönül yurdum viran oldu Yâ Rabbi
Aðusunu akýttýkça hayra þer
Yaþamaktan bezdiriyor her haber
Üç günlük gül bahçende en muteber
Zakkum, diken deren oldu Yâ Rabbi
Sarsýlsak da her ilâhî tokatta
Aþkýn yeri bomboþ kalmýþ lugatta
Cahil ’âlim’, cimri ’cömert’ ve hatta;
Edepsizler ’eren’(!) olmuþ Yâ Rabbi
Dostluk varken tercih edip en zoru
Hep kadere yüklediler kusuru
Kardeþliði, bir nebzecik huzuru
Millete çok gören oldu Yâ Rabbi
Muhabbet, aþk vuruldukça sýrtýndan
Gam tütüyor Yunuslarýn yurdundan
Merhabamýn, her selâmýn ardýndan
Mezhebimi soran oldu Yâ Rabbi
Ne nimetin ne de -haþa- payýndan
Þikâyetim Leheplerin soyundan
Mart neyse de; baharýn her ayýndan
Geçerken kar, boran oldu Yâ Rabbi
Vahdet adlý yâr umarken þafaktan
Güneþ bile doðmaz oldu ufuktan
Üstümüze kar yaðýyor nifaktan
Âtîme dar kuran oldu Yâ Rabbi
Maya ayný olsa ne ki; farklý tür!
Nemrutlarýn sesi dünden daha gür
Tam yeise yenilirken, çok þükür;
Yetiþen hep Kur’an oldu Yâ Rabbi
Kimse ka’le almayýnca aðrýmý
Sana açtým yine yanýk baðrýmý
Birlik için yaptýðým her çaðrýmý
Saflýðýma veren oldu Yâ Rabbi
Ne hazan ne hüzün kokan gül bahçem
Kan ve zulüm tek sebeb-i dilekçem
Darda kaldým; naçar kalem ve lehçem
Dilimi çok yoran oldu Yâ Rabbi.
Mecit Aktürk
DOST KALEMDEN ÝNCÝLER;
onuþtukça düþtüm kuyu dibine
Çek al kurtar çok muhtacým ipine
Susa susa geldim senin kapýna
Her halimi yeren oldu Ya Rabbi.../ ÞÝÝRLERÝN ÞAÝRÝ...
Sonsuz teþekkürlerimle.