Ancak kendine yenilir insan olup insan ölen

Sabaha kadar sarýlýp aðladýðýmýz o gece duymuþ muydun kalbimi? Sevmiþ miydin beni o gece? Gözyaþlarýn bir cam gibi göðsümü delerken. O gece senin hiç diðerleri gibi olduðunu düþünmedim demiþtin ya, diðerleri nasýldý güzelim? Siyah duvarý aþmak için çýrpýnýrsan ellerine karanlýk bulaþýr güzelim. Beni siyahlar içindeyken bir türlü sevememene kýrgýným en çok. Savaþla aþk eþ anlamlý deðil, sen de on dokuz yaþýnda deðilsin bir tanem. Aþk yanlýþ kiþiyle yaþanýnca ruhu zehirlermiþ, zehir yeni bir ruh yaratýrmýþ eski ruhun yerini alan. Ve iþte ruh bir kere zehirlendi mi yeni aþklarý da zehirlermiþ. Beni neden sevemedin diye sormayacaðým sanýrým sana hiçbir zaman. Zehirli ruhlarýn zindanýna kýsýlmýþýz bir tanem. Zindandan kaçsak da zindanda kalsak da yine kaybeden biz olacaðýz. Þimdi düþünüyorum da gitmek, kalmak, yaþamak ve ölmek... Sen gidince ben öldüm. Sana hiç söyleyemedim oysa çiçek açacak ne çok baharým vardý on dokuz yaþýmýn kenarlarýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın: