Ýþte gidiyorum Ýþte gidiyorum Bir sonbahar akþamý Ve de doðduðum ayda Sizinle helalleþip öyle gidiyorum Deli rüzgarlarýn yelken açtýðý Hüznün sarýya boyandýðý zaman Týpký ben gibi yalnýz Hayat gibi acýmasýz Býrakýp da gidiyorum sorgusuz, sualsiz
Bu kentle vedalaþýyorum Rüya gibi, ömür gibi Tanýmadan zamaný Kim bilir belki kelebekten daha kýsa Mavi gökyüzünde bir yýldýz Bir þimþek çaksa Gökyüzü kinini kussa Bir de ruhuma iþlemiþ gibi hayat baþa sarsa Týpký ben gibi dilsiz Bir kuyu gibi dipsiz Ülkesiz ve kimliksiz
Dün dostum diyenler Bugün arkamdan diþ bileyenlerimmiþ Puþt zulasýnda fermanýmýz varmýþ meðer Ne elimizden tutanýmýz oldu Ne de kapý eþiðinde bekleyenimiz Hüzün mevsiminde kýyameti yaþar oldum Týpký ben gibi yalnýz arafta Medet umar oldum düþen yaprakta Bir gül gibi düþmüþ toprakta
Ýþte bu yüzden gidiyorum...
11. Eylül 2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.