bak bir üylül daha bitiyor ve sen hala yoksun yüreðim sisler içinde sabahlarýn serinliði üþütüyor artýk ben seni eylüle benzetirdim tepeden týrnaða hüzün dilimde düðüm düðüm sen yaprak hýþýrtýsý belki iki dünya arasýnda belki de arafta seni beklemekle geçiyor ömrüm
bu kente sonbahar erken gelir bir saklambaç oyunu baþlar bazen siyah bazen gri bulutlar örter güneþi sen burdadan gideli yine gözlerim eylül kadar sarardý sanýrým yaprak döküyorum hissiz bir zaman diliminde sýzýlarýmý kýþa sakladým bir daha sancýsýný hissetmek için
trajedisidir sanýrým eylüllerin özlem, hüzün ve ayrýlýklarýn ortak mevsimi omuz verdim mavilikler içindeki yalnýzlýðýma dünden kalan býkmamýþ ve usanmamýþ söylenmemiþ sözlerin hikayesi bilinmez bir þafaðýn orta yerinden hangi zamandan geldiðimizi soran olmadý ne tarikatýna kabul eden Aziz ne kulluðuna Tanrý ne de sabrýna sýðýndýðýmýz Eyüp anladý bizi...
25 Eylül 2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.