YAPTI YAPACAĞINI İŞTE YARALI EYLÜL...
Sýzýmý al yetmedi:
S/azýný da al eline
Kapýþan yerin göðün hüznüne ekle yalnýzlýðý
Sitemin b/aðrýnda deðil hüznün yakasýnda
Asýlýyým
Salýnan bir salýncak dediðine ki, ey hafýz?
Ýçim buz kesti dýþýmý ise hiç sorma
G/örgülü bir faniyim ta ezelden:
Hani, denir ya…
Þahsýna münhasýr
Ne zaman kýymýk batsa elime soluðu
Annemin yanýnda aldýðým
Ya, þimdi?
Kýyamet koptu kopacak ve her yerim yaralý
Þiirlerse alabildiðine yamalý
Teessüf ederken evrene
Tevazu yüklü iken gök kubbe
Ve iþte nihayetinde menteþeleri söküldü yüreðimin
Kanlý bir ölüm dilemiyorum kendime:
Karýnca kararýnca çekip gitmek
Vakti erken olsa bile
Ýçimden gelmiyor artýk yaþamak…
Yasýn hükümranlýðýnda narin çiçekler solarken
Yaþýn aktýðý topraðýn dibine
Açmayý erteliyor artýk tüm çiçekler
Seyrindeyim iç âlemimin
Sefasýný süremediðim mi ömrün?
Kayýtsýz koþulsuz sevebilirken
Ve iþte sürgit yaðýyor hüzün
Münzevi idi dünüm
Ve çekincelerim ile örtülü üstüm
Deliþmen de deðil artýk iç sesim
Alabildiðine durgun ara sýra pervasýz,
Yukarýdansa sýzan deli kaný ölgün bulutlarýn
Ýhbara durduðu nem yüklü nidalarý
Sürgün edildiðimiz coðrafya ve ölen insanlýk
Gün doðsa bile doðmayacak nice çelimsiz çocuk
Sýrtýný da sývazlamayacak artýk melekler
Onlar bile çoktan göç edip gittiler
Muhtýrasý verilmiþ bir kere ölümün
Soðuk kubbeler sýcak deðil artýk mevsim
Kanamalý i mgeler baþkaldýrýrken
Deva’ mý arýyorum
Biliyorum da devamý gelmeyecek pek çok þeyin
Giden çoktan gitti
Kalan saðlarsa artýk deðil bizim
Zaten biz olmaktan men edildik
Senli benli duygulara çoktan yenildik
Bir temenni ne ki?
Ya da eksik olan tebessüm?
Hurafeler gerçek oldu ve iþte kýtladýðýmýz
Hem zamansýz bir ölüm hem büyüyen hüzün
Bir mantalite ise yaþam
Bir mantýk hatasýna mazhar olan…
Bir güruh iken karanlýkta toplanan
Sahip çýkmak ne ki birbirine?
Çoktan birbirinin düþmaný katili olmuþ insanlýk
O kýrýk mendireði
Kapýnýn eþiðinde saklý iken nefreti ve kini
Barýndýranlara sözüm
Ýki gözüm de deðil artýk sevdiklerim
Ta içimde gözümün de ferinde
Kutsanmýþ acýlarýn bitiminde
Yeniden baþlýyor iþte yolculuk
Yâdýndayým halen dünün
Yandýðým günbegün
Ölgün bir gün ve de dalý kýrýk çiçekler
Yatsýya kalan vecizeler
Yanmak ne ki?
Ötesini berisini toplayýp da çekip gittiler
Geri dönüþü yok artýk
Çoðu þeyin çoðu insanýn
Mealinde saklý ne varsa kaderin
Lakin bu sefer vakit
Erkenden geldi
Göðsümdeki yara
Yandýðým kadar da büyüyen yama
Emre amadeyim bilfiil
Endamýna yenik düþtüðüm þu mevsim
Yaptý yapacaðýný iþte yaralý Eylül…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.