NEREYE GİDİYOR SONUMUZ

Ne merhamet kalmýþ nede insanlýk,
Sarmýþ beyinleri zifiri karanlýk,
Herkes aldatma peþinde,herkes uyanýk,
Nereye gider sonumuz bilemedik.

Zenginin sofrasi dolu,fakir aç karýna,
Kimse hayal kuramaz olmuþ yarýna,
Karakýþ çöktü,kýsa ömrün baharýna,
Has bahçede bir gül bile deremedik.

Çocuklar bile sýðamaz oldu dünyaya,
Hayal etsek barýþý,girmiyor rüyaya,
Kadý bile,sýrayla bakmaz oldu davaya,
Beklesen ne çare,adaleti göremedik.

Mutlu son için yuvalar kuruyoruz,
Daha ilk gününde hesap soruyoruz,
Yýlý geçmeden de ayrýlýðý buluyoruz,
Bir türlü sonsuza kadar sevemedik.

Kirlettik yok ettik elimizle tüm doðayý,
Evlat bile tanýmaz oldu,anayý babayý,
Herkesin eli sopalý herkes kabadayi,
Bu þiddete bir türlü son veremedik.

Þevki der ki; nereye doðru gidiyoruz,
Aðlanacak halimiz var, halen gülüyoruz,
Yaþanýlacak dünyada her gün ölüyoruz,
Yüreðimiz yangýn yeri,bir gün gülemedik.

Þevki TANRISEVER
10/09/2024 (Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın: