Kalabalıkta Yalnızlık

Þehirlerin kalabalýðý,
Kirletilmiþ pis bir deniz gibi dalgalanýr,
Her dalga bir insan
Ve her insan bir soðuk rüzgâr,
Gözlerime çarpan ýþýk ruhumu karartýr,
Her bir köþede yalnýzlýk,
Her bir adýmda terkedilmiþ ýssýzlýk.

Bir hayalin içinde kaybolmuþ eski zaman,
Gözlerim kapalý,
Fakat öksüz kalmýþ içimdeki sükût,
Yüzümdeki mahsusçuktan gülüþler,
Kötü birer maske gibi
Ve kalbimdeki boþluk,
Kuru kalabalýðýn kötü kokan soluðu.

Yalnýzlýðýn hüzzam melodisi,
Bir orkestranýn detone notasý,
Ruhumda yankýlanan o cýzýrtý,
Kalabalýklarýn hýþýrtýsý,
Sözler birer gölge
Ve gözler ise birer aynadýr,
Kimse görmez,
Kimse bilmez,
Bana miras bu derin izleri.

Bütün yollar ayný gibi,
Her köþe baþýnda devasa bir fare kapaný,
Kalabalýklar içinde yalnýzlýðým egemen,
Her ses boþ bir yanký,
Ve her bakýþ koyu bir sis,
Ýçimdeki boþluk,
Koyu bir karabasan
Ya da en karanlýk düþ.

Karanlýk bir gökyüzü,
Yýldýzsýz bir gece,
Bir yalnýzlýk var içimde,
Kör bir jilet misali yüreðimi kesmekte,
Her adýmda biraz daha derin,
Dikiþ tutmaz ve vahim,
Kalabalýklarýn sarhoþ parýltýsý,
Kör eder gözlerimi,
Ruhumun kesilmiþ dili,
Bu þehrin susmak bilmez sesleri.

Bir yürek var burada,
Kabalýk ve kalabalýklarýn içinde,
Ama kaba kalabalýklar,
Yýkýp geçmenin peþinde.
Ýçindeki yalnýzlýk,
Bir okyanus gibi derin,
Derinler gibi karanlýk,
Ve koptu kopacak bir fýrtýna,
Her dalgada boðulurken ruhum.

Sosyal Medyada Paylaşın: