Canımı çok yakıyorsun

Eylül çabuk geldi bu sene.
Yazdan kalma sýcak bir gün var.
Akþam güneþi yüzüme vuruyor.
Yerlerde hüzünlü yapraklar,
Yine zamansýz geldi sonbahar.

Yerde oturuyorum.
Karanlýk yavaþça çöküyor.
Bir þarký mýrýldanýyorum.
Gözlerim hep iskelede,
Saatlerce seni bekliyorum.

Meydanda sokak müziði,
Denizde martý sesleri,
Eski þarkýlar eþliðinde,
Yorgun vapurlar bölüyor,
Loþ akþam sessizliðini.

Vapurlarýn biri gidiyor.
Biri geri dönüyor.
Dalgalar iskeleyi dövüyor.
Meydanda mahþeri kalabalýk,
Önümden insan seli akýyor.

Ýçlerinde yalnýz sen yoksun.
Gözlerim seni arýyor.
Sense hep uzak duruyorsun.
Seni ne çok sevdiðimi,
Belki hiç bilmiyorsun.

Artýk bu hasret son bulsun.
Bana bir þeyler söyle.
Aþkýma kalma suskun.
Sessizliðin beni kahrediyor.
Canýmý çok yakýyorsun.

Yine efkârlýyým bu gece.
Sensiz zaman geçmiyor.
Söz verdim Eylül’e,
Son vapur gelene dek,
Seni bekleyeceðim iskelede.

Bir asýr bile geçse,
Güneþ karanlýða gömülse,
Sen hiç gelmesen de,
Kadýköy vapur iskelesinde,
Seni bekleyeceðim her gece.

Mustafa Kaynak
Sosyal Medyada Paylaşın: