Ýliklerine kadar iþlemiþ bir Eylül meselesi gibi düþün! Kendinden bile kaçarcasýna kaç ve çekil kabuðuna!
Ýstersen bir korulukta, yaþlý bir çýnar altýna uzan! Kamaþtýrýrken gözlerini dallar arasýndan sýzan sonbaharýn cýlýz ýþýklarý; seyret veda etmeden dalýndan düþen yapraklarý.
Onlar da bir zamanlar kullanmýþtý hoyrat zamaný sen gibi, ben gibi. Ne çok sýr, ne çok hasret, ne çok özlem saklý yaþlý çýnarýn gövdesinde. Ne çok þahitlik etmiþ o narin dallarý. Ne çok yarým kalan aþklara, vedasýz ayrýlýklara.
Aç kulaklarýný mesela; dinle inatla ve ýsrarla dalýndan düþmek istemeyen yapraklarý. Ne bilinmedik sýrlar, nice söylenmemiþ sözlerle yüklü kim bilir?
Söz demiþken; sen hiç sözcüklerin özlemi anlatamadýðýný, bazen de anlamsýzca derin yaralar açtýðýný bilir misin?
Ben bilirim! Ne zaman kapatmak istesen, açýlan yaralarý, derinleþerek gösterir Eylül korkunç yüzünü!
Dedim ya, bizimkisi bir Eylül meselesi. Hazanýn hüznüyle aðlamak istesen, aðla aðlayabildiðin kadar. Derince bir nefes al sonra. Solu soluyabildiðin kadar.
Ilgýt ýlgýt eserse sam yeli, getirir kokumu burnuna. Sýzlatýr burnunun tavan arasýný. Tüter içinde hasretin karbon yüklü dumaný. Büyüdükçe büyür özlem. Ve bir Eylül daha geçip gider! Bir sonraki Eylül’e özlem biriktir diyeceðim ama, o kadar yaþayabilecek miyiz?
Biliyorum, þu an sen de beni düþünüyorsun desem; yine bilgiçlik tasliyorsun diyeceksin.
Öyleyse biraz da kendimden söz edeyim; sana önerdiðim gibi, ben de bir çýnar gövdesine yaslanmýþým. Nedendir bilmem. Hiçbir þey bu kadar güven vermiyor. Kim bilir belki de sana benzetmemdendir çýnarý. Dalýp gidiyorum bazen. Bazen de nereye baksam, neye dokunsam seni görüyorum. Meðer ne kadar iþlemiþsin ruhuma. Hangi þarkýyý dinlesem sen, hangi türküyü dinlesem sen gelirsin aklýma.
Oysa çiçekler küseli çok oldu. Kasýmpatý var sýrada. Bak, bal saðýmý da baþladý. Balým desem, caným diyecek biri de yok yanýmda. Bunu bile, bir Eylül meselesi yapýyorum. Kim bilir, belki baharda tanýþmýþ olsaydýk, sorun etmezdim Eylül’ü!
Hadi gel de Elele tutuþup, seyredelim dalýndan düþen yapraklarý! Önümüz kýþ. Eylül’ü mesele etmeyelim! Eylül meselesi yok deyip, sevelim, sevelim, sevelim!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.