Ben Eylül’den hazetmem bu yüzden biraz Cemal olurum biraz Nazým en çok da ben kendim olurum bazen Attilâ olur mecbur kalýrým sana ama sen bilmezsin
sonra aþklarýn þairi Ümit Yaþar gelir aklýma emsalinden sual olunmaz ama oturur da bir þiir yazarým
derken eylül’de baþlar korkularým zemheride titrese de bedenim okþarým sýcacýk sevgi tümceleriyle yüreðimi
sen o ve diðerleri bilemez daraðacýnýn çiçekler açmadýðýný açarsa dilde ahlar eyvahlar açar
ýtrýna müptela fesleðen olmasam bile kýrýk bir saksýda gül ki koklasýn aþka ahrazlar zakkum da güzel açar sýzlatýr yüreðimi
parmaklýklar ardý tutuklu özlemler acaba hayata geç kalmýþlýðým prangalý düsler mi hýnca hýnç içimi kanatýr
belki de öyledir çünkü Cahit Sýtký gibi otuz beþ yaþýnda deðilim ama Orhan Veli gibi oturmuþum deniz’e karþý öykü bu ya belki bu yüzdendir bu güzel havalar mahveder beni
bu yüzden ben her Eylül biraz sen biraz ben biraz onlar olurum
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.