Hissiyât-ı Lerzân
Ey içimde buruk heyecanýma neden olan,
Asýlsýz bir efrâh katan, stabil yaþantýma;
Vakitleri öldürürken sebepsiz bana dolan;
Ve ölümü hatýrlatan, ölümsüzlük andýma...
Göster kendini bana, içimi rahat býrak!
Ne kendini yakýn tut ne bana kendini ýrak!
Ýçimdeki kapkara o meyus hayali unut,
Olma içimde bir neþe ne bir layuhti umut
Uyku uyutmayan gece; terket gecelerimi.
Lâkin gündüzleri gel, yalnýz býrakma beni...
Elimde sen varsýn bir arkadaþým dediðim
Nedensiz her seferinde bir daha beklediðim...
Esir kalbime hürriyeti kafesle takdim eden
Ve neden bilmem yaþamakta benimçin tek neden
Terketme benliðimi, içimde hep saklý kal
Seninle dolu olsun, yakýn uzak istikbal...
Bu heyecan kývýlcýmý belki yangýným olur.
Belki güzel bir tâbiat yaratýr yaþamaya,
Tevessül yaþamaya, belki de sargým olur;
Ama eminim olacak hâl hatýr yaþamaya...
Ufuk AKYOL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.