Hükmüm

Sarý baþaklar içinde kaybolup gitti umut,
Kara topraða yar oldu ansýzýn.

Hayallerimi kýrpýp yýldýz yaptým,
Kara bulutlarýna inat, gökyüzünün.
Þiirler ezberledim, þarkýlar tuttum kendime,
Çorak topraklar gördüm,
Çorak topraklar yaþadým
Ve çýplak ayaklarýmla yürüdüm çorak topraklarda.

Hayaller ektim,
Hayal kýrýklýklarý biçtim.
Ne ettiysem olmadý.

Býraktým sonra,
Kendimi, hayatý ve insanlarý.
Býraktým belirsizliðin kollarýna.
Aðlamadým, üzülmedim, yas tutmadým.
Korktum yýldýrýmlý gecelerden,
Uzak durdum kendimden,
Yakýn sandým kendimi sana,
Baþaramadým.

Anlamaya çalýþtým hayatý,
Týrnaklarýmla kazýdým topraðý,
Týrnaklarýmda tutundum hayata.
Anlayamadým.

Kitaplar okudum hayata dair,
Ýçinde hayatlar olan kitaplar,
Aldanmak istediðim ve aldatan kitaplar.
Ben mi en çok aldandým,
Onlar mý çok aldattý hatýrlamýyorum þimdi,
Ama aldandým çokça, kandým ve kandýrýldým.

Suçsuzluðum müspet,
Hükmüm müebbet,
Doðarken kýrýlmýþ kalemim,
Geç de olsa anladým…

Sosyal Medyada Paylaşın: