yahut hoşçakal

bugün bu telaþ
her þeyin üstünü örten bu kalabalýk
bu yaðmur sýcaðý
bu hüzün
toprak sessizce yer deðiþtiriyor

hiç geçmeyen trenini bekleyen istasyon
kýrmýzý balonu havalanan kýz
bu ýssýzlýk iksiri
uzak ara
evime geldim
hoþ geldim

herkes nasýl da gitmiþ habersiz
bir selâmýn yankýsý hâlinde
giderek sessizleþiyoruz

ben rengimi bulmak için sen sevgini
ben dilini bilmediðim bir senle sana
sen benim yerine koyup kendini bana
yaþamak bu dedin
Cezayir menekþesi oluverdi her yer

yaz diye  sus payý býrakabilirdim kelimeleri kapýna
buz bakýþlý  ayna ve sýrlarý
sonra yeniden yer yerinden
bir sol anahtarý fa diyez majör
çoktan sesler susmuþ
belki düello bilen bir yanýmýz
belki son savaþtan kalan yaralarýmýz
karaaðaç kadar özgür
karaaðaç kadar dik baþlý vakur
karaaðaç kadar hatýralarýmýzdan vuran
karaaðaç kadar çocukluðumuz
yüzün  kocaman bozkýrlarý uzak asyanýn

kesik bir âný
eksilterek büyüttüm
sen bunu kaç dilde söylersin bilmem
burdan öte yol yok









Sosyal Medyada Paylaşın: