vahþi bir ses ürkü binlerce kayýp ceylan içimde kocaman bir ova karanlýk yolkesen sesler içimize karýþýyor dünyanýn uðultusu en berbat haliyle gerçek azaltarak çoðalýyormuþ insan ertelenmiþ bir zaman taarruzunda ansýzýn bu soðuk ansýzýn bu yaðmur mevsimi de son buldu her þey kadar öyle büyük laflar öyle dipsiz kuyular herkes kadar düþüp herkes kadar yaralandý dizlerimiz biz neysek oyuz oyunda yokuz
þöyle oturup kendimle kendime desem ki
sýrtýmda bir ceylandan kalma hançer ne yana dönsem içimde bir hayf zayýf bir ses ile durdurur beni leylak sensin demiþti ilk hançerin sahibi saf ve temiz derken gözlerinde çelikten bir kýskaç keþkelerin ardýnda bir korkak birikir ya aksayan bir þeydim artýk hep biraz yaralý
Eylül 2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
Efemera Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.