dolaplarý doldurdum , üzerimden , çýkarýp çýkarýp , astým kimi taze bir bahardý kimi soðuk bir kýþ kimi ýsýttý, kimi üþüttü, üzerimden, çýkarýp çýkarýp, astým kimini alda bir güle, kimini karda açan kardelene emanet ettim, ihmallerim, aðladý, duvardaki askýdan, dolapta ki telden ben aðlayan, ihmallerin denizinde boðulurken, sabýr taþlarý gibi çatladým, zaman, kum gibi aktý, ihmallerin denizi, denizin dalgasý, sabrýmýn kumlarý, karýþtýk, öyle bir homojen yoðurt olduk ki ekþi bir bataklýk, bataklýkta açan bir gül ne hayat belirtisi var, ne yaþama sevinci, ihmal ve sabýr arasýnda , çatýrdayan bir ömür, yeni bir gün, yine adým’sýz bir gün ‘aydýn Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel-karagöz #ihmal-sabýr Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.