İşçi

iþçi

sabah ezanýyla evinden çýkan
mahallenin buz tutmuþ sokaklarýnda
karý gýcýrdatan iþçilerin ürpertisi
aç karnýna içilen sigaralar

yaþamýn rutinine hapis olmuþ
kendi hayat akýþý içinde
pul, pul dökülme aþamasýna gelen
kalabalýðýn içine karýþýp
maiþet derdine düþmüþ insanlar

gün þartelini hafifçe kaldýrýyor ýþýklar yanýyor
fabrikalarýn bacalarý tütmeye baþladý
kýþ sisine bürünmüþ
telaþ içinde köþede senin geçmeni beklerdim
birkaç saniye geç görünsen
her kar mezar beyazlýðýnda üstüme yaðar

iþçilerin ve senin
sevgi kokan sýcak yüreðini düþünür ýsýnýrým

bir anda endamýn görünür
ah be komþu kýzý
þu ’mavi otobüs’ yolculuðunda
buðulu cama alnýn dayalý
sanki ýþýklarla aydýnlatýlmýþ elin
/ elimin üstüne usulca býraktýn
içimde aþkýn ateþi harlanýrken
üstümde biraz soðuk / biraz mühürlenmiþ kar çözülür

ah be komþu kýzý
kapý önü muhabbetlerin kývamý kalmayan ülke’ min iþçisiinin
donmuþ gözlerine bir kar tanesi kondu

damar orhan özgül
Sosyal Medyada Paylaşın: