sen gidince gün acýya durdu yokluðunun saati çaresizliðe vurdu dalýndan kopan bir yapraðýn aðýrlýðý altýnda kalan bedenim kapýlýp kendine yalnýzlýðý giyindi
kuþlar adýný andýkça derin bir ah býrakýrým gecenin en zifiri karanlýðýna sol yaným üþür / sað yaným alev alev yürek bir çýðlýk yýðýný
jilet gibi keskin gün ýþýðý altýnda bir çýð gibi yankýlanan sesin benliðimi parçalara bölüp rüzgarda daðýttý
sen gidince bir hedefim, bir amacým neyim kaldý’ ki beni içinde barýndýrmayan hayat yaþantýmý biçip geçti
çarmýha çivilenen isa ateþlerde ibrahim kör kuyularda yusuf maraþ depreminde yüz bin can yaralar içinde eyüb kerbela çölünde hüseyin zindan’ da nazým sehpada deniz, yusuf, inan
artýk ne fayda bedenim soðuk lav antika gümüþ bir yüzükte zehir
beynime kazýnan adýný býrak tozun bile kalmadý çünkü ben toprak oldum
damar orhan özgül Sosyal Medyada Paylaşın:
DamarOrhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.