Son Söz

aðla dedi içimden bir ses
aðla
öyle bir aðla ki
yeþermeyen tohum kalmasýn alfabede




alýnan her nefesle
kýrmýzý kokarken gelincikler
anlamsýz sözlere bölündü
sol anahtarý k’ayýp notalar
çýðlýðýnýn kanýnda boðuldu sesler

oysa ölümdü infaz edilen
tekrarlayan vakitlerde
saatler seni sen geçerken



güneþle doðacak
tek bir kelime býrakmadýn ardýnda
yaðdý gökler
daðýldý yeryüzü
susuzluðunda kurudu cümleler



alaca þafak vakitlerinde
ayný dualarý mýrýldanýrken
geri geri yürür adýmlarýn
bir kuðunun utangaçlýðýdýr
yerin dibine bükülen boyunlar

kal öyle
kaldýrma baþýný
on söylersin bir yazýlýr
kara tahtalara



görüldüðü gibi deðil þeyler
eskidikçe gözlerin
ruhunda bir sanrýdýr kývranan
kaybettiklerini aðýtlarken
dolunaya döner yüzünü
güne bakamayanlar



ayaklanýr içindeki gizli düþman
kuyularýn karanlýðý bulaþýr ellerine
ellerin büyüktür yaþýndan
ellerin kurak
sonu görünmeyen bir yoldur zaman
zaman ki
azalýrken çoðalan
çoðalýrken azalan
zamanýn dudaklarýnda aylak þarkýlar


aðaçlarla yarýþýrken boyun
kuþlarýn gagalarýnda adsýz harfler



bir anne þefkatinde
hâlâ o ninninin aðrýsý
anar uykusuzluk
yanar bedenin
gecelere düðümlenir tüm unutulanlar
tüm inkârlar
fýsýltýlarýn dumanlarý yükselir göðe
tadý acý bir yutkunmadýr yaþamak






Gia.
Sosyal Medyada Paylaşın: