NEFRETİN VE GIYBETİN KIVILCIMINDAN DOĞAN YANGIN...
Ve silik bir tebessümden arda kalan
Göðün ölü mezarlýðý
Yeryüzünün çürük düþleri
Ve iþte o devasa tabela:
Aþkýn þehrinden göçen dünün yenilgileri
Ve yalan aþklara asla paye vermeyen
Sözüm ona kuruþluk bir serseri
Ve sen, azizim: sen
Ve de sen, mirim
Hatta siz bayým
Sakýn göz süzüp de yargýlamayýn
Kendi halinde insanlarý
Hem ne olmuþ ki yýrtýk ise ceketi?
Ne olmuþ ne olmuþ eksikse üç beþ tahta
Bilmez misiniz siz oysa?
Yaþýn yanýnda kurunun da yandýðýný
Afalladýðýnýzýn da farkýndayým
Ve siz!
Ve sizler!
Ne de olsa;
O ve diðerleri ve de ben
Kuram dýþýyým
Kuram dýþýyýz
Sýzan yaþýn da ihlali ve geciken nazýyýz
Hem evrenin hem ölümün
Dipçiðinde yorgunluðun
Alaþaðý edilmiþ çatýlar gibi ya da kýrýk camlar
Ve kýrgýn canlar
Pervazýnda konakladýðýmýz þu hüzün kadar da var
Hani…
Öncemizden yoksun da deðiliz hiç birimiz
Anda saklý iken sefil ve de o yalýn mevcudiyetimiz
Ne çok ne çok cevher saklýdýr
Ýhlal edilmiþ yüreklerden firar eden rüzgâr
Misali
M/imlendiðimiz þu yorgun kýyýlara serili
Ve hýnca hýnç dolu iken kalbimiz
Yetmedi kabrimiz
Teveccüh ettiniz:
Yol bildik yoldaþ bildik bileli
Hem insanlarý hem sevgiyi
Ve göz ucuyla s/üzdüðünüz
Salkým saçak ruhunuz gýybet ettiðiniz
Kývýlcýmdan doðan yangýný bilmez misiniz?
Kardýkça ruhu
Kemirdikçe vicdaný
Kayboldukça gün ve gece yarýsý
Yaðan karýn temizlediði
Acýlardan da fazlasýdýr bir meczubun
Bir mazlumun
Ve de bir velinin nice de delinin
Ruhuna bandýðýnýz kadar nefreti
Andýðýnýz aslýnda Allah olmalýydý
Çektiniz de içinize küf kokulu nefesinizi
Ve nefsinizi
Ve baþýnýza yaðan laneti
Sanmayýn ki sonlandýracaktýr Tanrý.
Akýbetiniz gizli
Kaderin kederle de olan iþ birliði
Katýksýz bir zulüm bir eziyeti
Dillendirseydiniz ya sevgi denen en ihtiþamlý meziyeti
Ve anlayýþý
Hele ki yok mu o kirli elleriniz…
Ne sabun yeter size ne su
Varsa yoksa bir garibin dilinden dökülen duayý
Misafir etseydiniz ya kalbinize
Kaf daðýnda gezinirken
Af dilemek hiç mi gelmedi aklýnýza?
Huzur ve hüzün ve zulüm
Körün istediði bir göz Rabbin verdiði huzur ve yaþadýkça hüzün
Derlerken acýlý yürekler
Ve iþte yüce Mevla hüzünlü yüreklerde acýyý yok eder
Açmadýðýnýz kadar ellerinizi semaya
Açmadýðýnýz kadar yüreðinizi Ýlahi Aþka
Bir yatýr
Bir meczup
Bir mazlum
Ve nice çocuk
Uzamýnda bilinmezin
Aþk ve hüzün ki þiarý ölü nefsin ve kalbin
Kalben de sevebilmiþken sür-git bu izi
Aþkla ihya eden Rabbi
Günahý ile hüznü buyur eden zalimi
Gün yüzlü bir seyyah
Gece gözlü bir sevda
Iþýyan ruhun yatýya kaldýðý mezarýnda
Þivesi aþk
Þiarý meþk
Renginde olsa dahi kasvet
Ve iþte hasret
Ýle kucaklayan yüreði temiz tutansa
Ýçte saklý o iyi niyet
Edimler
Özlemler
Huzura biat edinilen servet
Ýfasý ömrün
Ýhya edilesi hüznün
Cenneti bahþeden Rabbin
Ve nefsine tapanlarýn
Ýki yüzü
Ardýþýk sayýlar gibi
Çorap söküðü gibi
Gelecektir de devamý
Haresinde
Ve hanesinde
Ve haznesinde
Aþkla kýyama duran Mümin’in taþýmayacaðý yükü
Vermediði kadar Rabbin
Taþlanýrken yürek
Bilmeden de taçlanýrken
Ve iþte o sýzýnýn
Ýlahi Ateþe döndüðünü görmeye yürek gerek
Ve de kalp gözü
Bir mayýn tarlasý iken dünya
Manidar bir ruhun da
Payidar olacaðý duygularýn hatýrýna
Aþkýn harýna eþlik eden
Umudun ve inancýn da doðumuna
Nasýl ki: Allah var gam yok…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.