Hatırla

Sonbahardý seninle karþýlaþtýðýmda,
Diyarbakýr buram buram turuncu kokuyordu...
O güzel yüzünde ýþýldayan gözlerin,
Deðmemiþti henüz kör gözlerime..

Binlerce yýl sonra karþýlaþtýk yeniden,
Bezm-i elest’ten sonra,
Ruhum ilk yaratýldýðý andan beri arayýp durmuþtu,
O narin ruhunu...
Sýðýndým sana ve o güzel gözlerine,
Çünkü sen yokken her yaðan yaðmur zehirdi.
Ve ben bir dilenci gibi avuçlarýmý açmýþtým gökyüzüne...

Gözlerindeki cenneti görünce,
Her uykum en güzel istihareye döndü.
Masumiyeti görünce bakýþlarýnda,
Söndürdü ýþýklarýný yýldýzlar,
Yumdu Diyarbakýr gözlerini!

Dudaklarýn Araftý,
Ürkek dokunuþlarýnsa Sidret-ül Münteha.
Dokundum sana secdeye kapanýp af dileyen günahkar gibi...

Güzel bir sonbahar günüydü seninle karþýlaþtýðýmda,
Dicle’nin kýyýsýnda.
Sahip olduðum tarifsiz güzellikle sen Belkýs’týn.
Topraktý ellerin, alevdi masumiyetin,
Suydu gözlerim ve seldi aþkým.
Sana kucak dolusu papatyalar toplamýþtým rüyalardan,
Hatýrla...
Sosyal Medyada Paylaşın: