günler günleri kovalýyor, öyle acelesi var ki, ne oynayacaðýný bilmeyen çocuklar gibi, bir çemberin kadranýndan saatler dökülüyor,
ben elimdeki eski püskü kara naylon ömür çuvalýna, öyle bir sessizliðin sesini, belkide hiçliðin hiçini, ham meyveler gibi dolduruyorum,
ne kokar, ne çürür, ne köklenir, öyle taþ gibi baðrýma çöreklenir,
ben bir sabahý daha dünün elinden aldým, bir fincana koydum, balkonda bir eski koltuða yaslandým, öyle düþü düþe verdim,
aritmetik der ki iyileri topla, çürükleri çýkart, elimde sýfýrdan ufak eksiler kaldý, ne günü yakalayabildim, ne dünü uçurabildim, kuþlar kuþlara göðü inleterek kahveye sigara ekledim… Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.