Hedefine Aşık Mermi

Onun suçu yok Abbas
Bütün kabahat benim

Pandora’nýn kutusunu açar gibi
Ben açtým aþkýn naftalinli örtüsünü
Ateþ tünellerinde ateþin kalbine dokunup
Yanýk ellerimle
Ben çözdüm aþkýn düðmesini

Yankýsýz bir uçurumdu
Bir intihar þelalesi gibi ben aktým ona
Azýcýktý çoðalttým
Küçücüktü büyüttüm
Hayra yordum her kabusu
En kallavi ayrýlýðýmýzda bile
Lirik kavuþmalar biriktirdim bize

Yediveren bir umudun yamacýnda
Ýçimde saraylar kurdum Tac Mahal’i kýskandýran
Ayak bileðine gümüþ hal hal
Uzun ince parmaklarýna, firuze taþlý yüzük aldým
Frenk diyarýndan
Obsidyen karasý saçlarýna taksýn diye
Safran çiçeði buldum acem illerinden

Hedefine aþýk mermiydim

Yalnýzlýktan damla damla tükendim de
El açmadým ne Yaðmur’a, ne Nehir’e
Bir onun adýný kendime yurt bildim
Konaklamadým baþka bir isimde

Cümle cehennem üstüme yürüdü
Ýçten içe yandým da
Gizledim dumanýmý
Her acýsýný öptüm alnýma koydum
Her kahrýna “Yârden gelmiþ hoþ gelmiþ” dedim

Onun suçu yok Abbas
Ben sevdim…




Sosyal Medyada Paylaşın: