Þimdi hergünüm sonbahar, Hergünüm hüzün, Kalmadý hatýramda hülyasý yaz’ýn, Ýstesende yanmaz caným, Bu son ayaz’ýn, Esme rüzgar, esme, Dalým’mý kaldý.
Kýrdýðýn kaçýncý filiz bu, Yolduðun kaçýncý yaprak, Bir kýrýldýðým yerde Bin yeþerdim aðlayarak, Bulutlarý getir bize, Yaðmuru bekliyor toprak, Esme rüzgar, esme, Merhametin’mi kaldý.
Müdavimi oldum artýk, Gam’ýn kederin matem’in, Üþütmüyor beni þimdi, Ne soðuðun ne’de yelin, Vermez oldun kokusunu, Ne çiçeðin ne gülün, Esme rüzgar, esme, Dem’in mi kaldý.
Al götür ruhumdan Kederi âhý, Belki bir parça hafifler Ayrýlýðýn günahý, Þimdi birbirinden zindan Her gecenin sabahý, Esme rüzgar, esme, Nûrun’mu kaldý.
FEVZÝ EMÝR YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
F. EMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.