Tozlu Defter

Üstü tozlu, gözleri yaþlý bir defter,
Sallanýrdý o salýncakta.
Dedim ona ’’Ey defter, ne öðütlersin bana?’’
Doðruldu usulca...

’’Kimse, sararýp solmaz gül gibi,
Ýçinde merhamet olsa.
Kimse, gülüp eðlenemez,
Gözü kör olmasa.’’

’’Ýnsan mý ararsýn?
O zaman git de salýncaklara bak...
Çünkü salýncaðýnda defter olanlar,
Sandýðýndan çok farklýlar...’’

’’Dost mu ararsýn?
Gözünü yükseklerden al da yere bak...
Çünkü en sadýk dost,
Topraktan baþkasý deðil...’’

’’Adalet mi ararsýn?
Günahlarýna bak...
Kendinde bulamýyorsan adaleti,
Dünyada arama boþuna.’’

’’Sevgi mi ararsýn?
O zaman insanlara bak.
Bak ve sev...
Sev ki sevilesin.
Ama sen de haklýsýn...
Ýnsanýn sevecek tarafý var mý ki?

’’Ne yapacaðým diye mi sorarsýn bana?
Sana kýsaca anlatayým:
Neye bakýyorsan; neyi arýyorsan ara, bak...
Yeter ki beni arayýp bana bakma’’ dedi...

Öylece boþ salýncak sallanýrdý,
Defter olsa da olmasa da.
Ýnsan belki salýncakta sallanmazdý
Bir defteri olsa...
Yiðit Gümüþ
Sosyal Medyada Paylaşın: