Ne acayip iþ bu! Dönmek Rüzgâr ileriye götürmeli Dönüp ayný yerime deðil Ýhya edip veliye döndürmeli Deliye deðil Gök bir deniz Hava bayat Vücudum bir sap, üç kanat Dön dur Allah’ým! Dön dur göðü kanat. Sýkýlýrým, Sýkýlýrsam Mehmet gelir yine Gelir otuz tonluk gövdeme biner. Bir çýkar Bir iner Teselli edip gider. Bana yok bir sevgili Yok bir umut Yok bir sesim Güneþe, aya deðil rüzgâra taparým. O bana hayat verir ben ona biçim Zor iþ bu Son hava bükücü benim, Kabayým Göðü yardýkça yararým Yerimde fersahlar sayarým Onu bir silindire dürüm yapar Onun içinde yaþarým. Anlýyorsun ya iþte Bu deli ediyor beni. Yerinde saymak, Saymak yerinde bir baþýna Kimsesiz Bir deli iþi bu, deli! Þu insanoðlu kadar da masum deðilim Yirmibeþ yýlda beþ yüz bin minik bedeni Kanatlarýndan tutup kanatlarýmla ezerim Ustama göre suç Mehmet’indir Mehmet’e göre benimdir Suç nedir bilmem Var bir adilik Asýl sorun Bendeki enayilik.
SCKaradeniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
SCKaradeniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.