Hüzün kafesi

rahvan adýmlarla
rotasýný þaþmayýp
yaþam döngüsünde çalýþan
dolap beygiridir zaman…


fasýlasýz karanlýklar
neden hiç izin vermez aydýnlýða
neden çaresiz kalýp
tutunuruz hep
içimizde kývrýlýp yatan yalnýzlýða…


bak iþte!
ay çaresizce çýrpýnýyor
hiddetle homurdanan bulutun kollarýnda
çýðlýk çýðlýða…


rüzgar inliyor
acýyla sýzýyla…
çarpýyor can havliyle panjurlara
hüzünler dalýyor ardý ardýna fütursuzca
gün yüzü görmeyen odama…


uyanýyor gözlerini ovuþturan yorgun anýlar
kaldýrýp çekiyorum her birini sorguya…


gece
pür dikkat kesiliyor…
meymenetsiz bakýþlarýna aldýrmadan
buruþmuþ hayalleri açýyorum itinayla..


ayrýlýk yaðmuruyla ýslanan
çýrýlçýplak ruhum savruluyor
kuruyan gazel yapraðý gibi uzak diyarlara


yürek yangýnýnda
yaralanan þiirleri gözyaþýyla uðurlayýp
veda ediyorum
hüzün kafesinde susuz kalýp
umutsuzca can veren kuþlara…

Aslý Aydýn



Sosyal Medyada Paylaşın: