Acıların herkesi

kimsesiz bir yol gibi düþün beni
eski solgun bir Ay olamaz mý
küflü bir demir tozu acý bir sos
ense kökümde farsça bir aðýt
gel kurtar gönlümü þu mesafelerden
uyumak ayrý bir zulüm uyanmak ayrý

gözlerim uzun zamandýr nursuz
ýþýða solgun renkler hakim
vefasýzlýðý seviyor dostlar
unutulmuþ kelimelerde fikrim
kitap aralarýnda kalmýþ tozlarýn
mutluluðudur belki de okumak

baþka þehirler bulmalýyým
kaldýrým taþlarý sökülmemiþ üstelik
yüksek diye bir bakýma hiç bir sarhoþ
en güzel anýnda tepe taklak düþmemiþ
zindanlarýnda mahpus yok kadar az
çýplak krallarýyla soytarýlarý güldüren

anlamalýsýn zordur kimsesizlik
kalbi çalýnmýþ zalim bir topluluk
ardý ardýna düþüyorsa peþine
eski eþya toplayýcýlarýnýn çocuklar
hala gülünecek çok þey vardýr hayatta
deliler þairler ve aþýklar için









Sosyal Medyada Paylaşın: